تبيين وجودشناختى متعالى يا ناسوتى شدن انسان با رويكرد حكمت متعاليه

سال بيست و ششم ـ شماره 232 (ويژه فلسفه)

محسن ايزدى / استاديار گروه معارف اسلامى دانشگاه قم      mohseneizadi@yahoo.com

دريافت: 12/5/95               پذيرش: 19/12/95

چكيده

بنا بر اصول فلسفى حكمت متعاليه، نفس انسان از جسم نشئت گرفته و نفس و بدن چنان در هم تنيده اند كه بدن از مراتب نازله نفس است؛ بدن مادى ـ كه مرتبه اى از مراتب وجود انسان است ـ و دنياى مادى ـ كه وجود انسان را احاطه نموده ـ زمينه ناسوتى و مادى شدن وجود انسان را فراهم كرده اند. بنابراين، اگر انسان با تلاش خود و استمداد از دين الهى، استعدادهاى فطرى خود را در قلمرو عقل نظرى و عقل عملى تكامل ندهد، استكمال او در مرتبه حس و خيال متوقف خواهد شد. به عقيده صدرالمتألهين تعداد اندكى از انسان ها به كمال عقلى نايل مى شوند. حس و خيال، ايستگاه (توقفگاه) تكامل بسيارى از انسان هاست. مقاله پيش رو با تبيين هستى شناختى و روش تحليلى ـ توصيفى و با رويكرد حكمت متعاليه، به بررسى و تبيين فرايند متعالى يا ناسوتى شدن انسان مى پردازد. تحقيقات فلسفى، آيات قرآنى، روايات معصومان عليهم السلام، مطالعات پسينى و تجارب تاريخى، نشان مى دهند كه انسان هاى متعالى و ملكوتى در اقليت و انسان هاى ناسوتى و دنيامدار در اكثريتند.

كليدواژه ها: صدرالمتألهين، نفس، عقل، حس، خيال، متعالى، ناسوتى.