Ma`rifat

انسان به‌لحاظ آفرینش تکوینی و تمایل فطری به ادامه نسل، دارای قابلیت بالقوة فرزندآوری است، اما برخی از خانواده‌های ایرانی تمایلی به ‌فرزندآوری ندارند. با کاهش فرزندآوری و نگرانی نخبگان از کاهش جمعیت و امکان بروز مشکلات گوناگون در عرصه‌های مدیریتی، امنیتی و مانند آن، فرزندآوری اهمیت بیشتری یافته است. این پژوهش که به ‌روش اسنادی و توصیفی ـ تحلیلی سامان یافته، به دنبال پاسخ به این پرسش است که استلزامات حقوقی دولت ایران درباره فرزندآوری و ضمانت اجرای آنها در نظام حقوقی ایران چیست؟ در قوانین ایران استلزامات روشنی تصریح نشده است. البته اخیراً با تصویب قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت تا حدودی تعهداتی بیان شده است، لکن به‌جهت نداشتن قدمت قابل توجه با الزام کردن دولت به استلزامات فرزندآوری فاصله دارد. به‌نظر می‌رسد از برخی اصول قانونی اساسی و سایر قوانین عادی ناظر به استلزامات دولت درباره حقوق افراد، استلزامات دولت و ضمانت‌اجراهای آنها قابل اصطیاد و تحلیل است. بررسی‌ها نشان داد تحقیق منسجمی درباره تبیین موضوع انجام نشده است. ازاین‌رو این پژوهش به دنبال تبیین استلزامات حقوقی دولت و ضمانت‌اجرای آنها در نظام حقوقی ایران به‌منظور تسریع جهت‌گیری آگاهانه و مشتاقانه افراد به‌سمت فرزندآوری و برطرف شدن تبعات ناشی از کاهش آن است.