Ma`rifat

بى‏تردید عزادارى‏هاى حسینى در زنده نگهداشتن اسلام نقش برجسته‏اى داشته و دارد؛ چنان‏که هدف پیشوایان دین نیز از برگزارى آن، همین امر بوده است. پژوهش پیش‏رو، ابعاد و چگونگى این اثرگذارى را با نگاه جامعه‏شناختى و روش تحلیلى تبیین مى‏کند. طبق یافته‏هاى این پژوهش، مجالس حسینى از چند جهت در تقویت دین تأثیرگذار است. این مجالس از یک‏سو، با ایجاد هم‏بستگى اجتماعى، الگودهى، ایجاد فضاى معنوى، شکل‏دهى به مراکز دینى ـ فرهنگى و تقویت عواطف و احساسات دینى و... جامعه دینى را نیرومند و پویا مى‏سازد. از سوى دیگر با نشر معارف الهى، فرهنگ دینى را استمرار مى‏بخشد و به نسل‏هاى بعدى منتقل مى‏کند و با احیاى ارزش‏هاى دینى ـ همانند تولى، تبرى، ترویج فرهنگ جهاد و شهادت‏طلبى ـ پایدارى دین را بیمه مى‏نماید. حاصل مجموع این کارکردها، زنده نگهداشتن دین و تقویت آن است. هدف این پژوهش از یک‏سو آشکارسازى نقش بى‏مانند عزادارى در احیاى دین است که حکمت و کارکرد آن به شمار مى‏آید و از سوى دیگر، جلب توجه بیشتر متولیان عزادارى و مبلغان به ظرفیت‏هاى موجود در آن است.