Ma`rifat

قانون مجازات اسلامى طى مواد 267، 549 و 551 به جرم‏انگارى بزه فرارى دادن محکومان به قصاص نفس پرداخته است. این مواد، تنها به مسئولیت تحویل قاتل از سوى عامل فرار و در صورت تحویل ندادن، به حبس وى اشاره کرده است. همچنین اگر تحویل ندادن تا فوت قاتل یا طبق ماده 267 به تعذر تحویل و طبق ماده‏هاى 549 و 551 به امتناع تحویل منتهى شود، فرارى‏دهنده مکلف به پرداخت دیه است. در حالى که به حقوق اولیاى دم و عاملان فرار به صورت خاص، چه در زمان الزام به تحویل و چه پس از دریافت دیه توجهى نداشته است. این مقاله با رویکرد نظرى و اسنادى و با مراجعه به منابع معتبر فقهى، و تحلیل و بیان خلأهاى موجود در این مواد، در تلاش است تا نظر مقنِّن را براى اصلاح مواد مربوط جلب نماید.