دیوید هیوم از برجستهترین فیلسوفان تجربهگراى غرب است که با تقسیم ادراکات به انطباعات و تصوّرات، تجربه حسى را منبع اصلى کسب معرفت قابل اطمینان دانست. دیدگاه هیوم در این خصوص گرانیکاه نظریه او در معرفت است و در سایر تعالیم فلسفى او تأثیر اساسى دارد؛ نظیر رأى او در باب علیت، که موجب شهرت وى در فلسفه است. همچنین آراى او درباره جوهر جسمانى و نفس و مفاهیم کلى و در نهایت علم مابعدالطبیعه. بر همین نظریه مبتنى است. آرا و اندیشههاى هیوم تأثیر شگرفى بر فلسفه و معرفتشناسى در غرب داشته است. این نوشتار با رویکرد نظرى، به نقد و بررسى دیدگاه او درباره ادراکات مىپردازد.