Ma`rifat

مردم عصر جاهلى به انواع شرک مبتلا بودند و موجودات گوناگونى را به جاى خداوند مى‏پرستیدند. از جمله، فرشتگان الهى نزد آنان قداست فراوانى داشتند، تا جایى که آنها را پس از خداوند برترین موجودات مى‏دانستند و به مثابه فرزندان خداوند مى‏پرستیدند. این نوشتار با رویکرد نقلى ـ تحلیلى و بر پایه آیات قرآن کریم، درصدد بررسى جایگاه فرشته نزد عرب‏هاى جاهلى و بررسى عوامل و انگیزه‏هاى فرشته‏پرستى و تبیین نوع شرک آنان در پرستش فرشتگان است. آن‏گونه که از منابع موجود در این زمینه به دست مى‏آید، فرشته‏پرستى، از نظر اهمیت، در رأس تمام گونه‏هاى شرک عرب‏هاى جاهلى قرار داشته است، و فرشتگان از شریف‏ترین معبودهاى آنان به شمار مى‏رفته‏اند، تا جایى که آنها را در امور مهم خلق و تدبیر عالم نیز مؤثر مى‏دانستند؛ اعتقاد مشرکانه‏اى که قرآن کریم، بر بطلان و بى‏پایه بودن آن تأکید کرده است.