به عقیده برخى دینپژوهان و متکلّمان غربى وحى مجموعهاى از حقایق درباره خداوند نیست، بلکه کتب مقدّس محصول کوششهاى انسان براى شناخت معنا و اهمیت حوادث وحیانى هستند که ضمن عصرى بودن در قالب تجربه بشرى بروز مىیابند. از اینرو، وحى و تجربه دینى در بُعد پدیدارشناسى تجربه دینى یکسان انگاشته شده است.
هدف این مقاله ضمن روشن ساختن معناى وحى و تجربه دینى و ارائه برخى نظریات مطرح در هر مورد به تبیین تفاوت وحى با تجربه دینى مىپردازد. روش پژوهش، مرورى و کتابخانهاى است که پس از بیان برخى نظریات در باب موضوع، به نقد و بررسى آنها پرداخته است.
براساس یافتههاى این پژوهش، که با ارائه 20 تفاوت عمده میان وحى و تجربه دینى به دست آمد، معلوم شد که منشأ وحى، براى گیرنده وحى (پیامبران) روشن است و به همین علّت، پیامبران هرگز در گرفتن پیام آسمانى دچار حیرت و اشتباه نمىشوند. وحى قرآن، در طول و عرض کامل و تمام است و تاکنون هیچ تجربهاى دینى یا شهودى عرفانى نتوانسته است به پاى آن برسد.