Ma`rifat

گفتمان سنت‏گرایى که دکتر نصر یکى از مروجان آن است، به مقوله معنویت به ویژه معنویت دینى اهتمام دارد. این امر پرسش از میزان ارتباط معنویت سنّت‏گرایان با عرفان و معنویت شیعى را در ذهن پدید مى‏آورد که پاسخ به آن، مسئله اصلى این مقاله است. در این تحقیق، ابتدا با مراجعه به آثار دکتر نصر، مؤلفه‏هاى معنویت و عرفان در منظر وى استخراج شده و سپس با بررسى ویژگى‏هاى عرفان و معنویت، نسبت میان این دو سنجیده شده است.      در این مقاله، که رویکردى تحلیلى ـ اسنادى دارد، نشان داده خواهد شد که دکتر نصر از طرف‏داران ترویج معنویت با رویکرد صوفیانه است. نصر با تأکید بر معنویت صوفیانه، تصوف را قلب و مغز اسلام مى‏خواند. عرفان بدون شریعت در این دیدگاه امکان تحقق نداشته و خاستگاه تصوف را باید در تفکر شیعى جست‏وجو نمود. نصر تصوف را راه حل تمام مشکلات بشر معاصر دانسته و بر بیهوده بودن عرفان‏هاى بشرى انگشت تأکید مى‏نهد. نصر با پیش‏فرض‏هاى سنت‏گرایانه به سراغ عرفان اسلامى رفته و با گزینش جهت‏مند سعى در یکسان دانستن تصوف و عرفان اسلامى دارد.