هدف پژوهش حاضر بررسى رابطه دیندارى و خودشناسى با شکلگیرى هویت است. این پژوهش به شیوه کتابخانهاى انجام شده است. بر اساس یافتههاى حاصل از این پژوهش، هویت یک ساختار روانى ـ اجتماعى پیچیده است که از دیرباز توجه جامعهشناسان و روانشناسان را به خود جلب کرده است. نوجوان در این دوره، باید به تعریف مناسبى از «خود» دست یابد که منحصر به فرد و مجزاى از دیگران باشد و سازگارى شخصى و اجتماعى را براى او فراهم آورد. تعیین هویتى که با توانایىها، انتظارات و توقعات فرد ناسازگار باشد، سبب ایجاد بحران مىشود و فرد را با مشکلاتى در زندگى اجتماعى روبهرو مىسازد. دین نقش اساسى در تکوین هویت دارد. گرایشهاى مذهبى به عنوان یک پایگاه هویتى پرقدرت مىتواند مسیر تکامل را به نوجوان نشان دهد.