Ma`rifat

مردم‏سالارى یکى از مهم‏ترین بحث‏هاى فلسفه سیاسى بوده و برداشت‏هاى متعددى از آن صورت گرفته است. بر اساس تحلیل فهم تاریخى از واژه دموکراسى و تبیین عناصر اصلى آن، مى‏توان چنین تعریفى از آن ارائه داد: حکومتى است که در آن مشارکت مردم در مسائل سیاسى، و آزادى و تساوى همه در برابر قانون و رضایت مردم نسبت به نظام سیاسى حاکم به رسمیت شناخته شده است. با بررسى آموزه‏هاى اسلامى، به این نتیجه مى‏رسیم که تحقق عناصر موجود در مفهوم مردم‏سالارى مورد اهتمام اسلام نیز بوده است. همین نکته، زمینه مناسبى را براى ارائه الگویى جدید از مردم‏سالارى، پیش روى ما قرار مى‏دهد؛ زیرا در طول تاریخ دموکراسى ناب و خالص وجود نداشته است، بلکه تمام دموکراسى‏ها در چارچوب باورهاى مختلفى محدودیت‏هایى را پذیرفته‏اند. بر این اساس، راه‏کارها و سازوکارهاى تحقق آن تعریف شده است. بنابراین، مى‏توان دموکراسى ناب را بر اساس آموزه‏هاى اسلامى، که مورد اعتقاد و باور مسلمانان است، تحدید کرده و سازوکارهاى تحقق آن را مشخص نمود. به این ترتیب، الگوى جدیدى از مردم‏سالارى را تحت عنوان مردم‏سالارى دینى ارائه داد. این مقاله با رویکرد نظرى به این موضوع مى‏پردازد. روش این تحقیق توصیفى ـ تحلیلى مى‏باشد.