Ma`rifat

درک عمیق نظریات در علوم انسانى، مستلزم شناخت مبانى فکرى و اندیشه هاى نظریه پردازان این عرصه است. پژوهش حاضر بر آن است که با شیوه اى توصیفى ـ تحلیلى، مبانى شناخت شناسى ژان پیاژه را مورد نقد و بررسى قرار دهد. پیاژه اساسا یک فیلسوف زیست شناس است که براى کشف ماهیت شکل گیرى شناخت در انسان، از شیوه شناخت شناسى تکوینى استفاده کرده و نتایج تحقیقات او منجر به نظریه رشدشناختى گردید. این پژوهش پس از بررسى آراء و نظرات وى، نتایج ذیل را حاصل نموده است: پیاژه بدون در نظر گرفتن تفاوت ماهوى مسائل عقلى و تجربى، با شیوه تجربى، اقدام به کشف شیوه هاى شکل گیرى و ماهیت دانش در انسان نموده است. او تحت تأثیر زیست شناسى، با کاهش جایگاه انسان در حد یک ارگانیزم پیشرفته، والاترین هدف انسان را حیات اجتماعى مناسب در نظر گرفته است. وى با تعریف سازوکار شکل گیرى تجربى دانش در انسان به انکار علم حضورى رسیده است. همچنین شیوه شکل گیرى دانش در نظریه او منجر به مادى بودن علم مى گردد.