Ma`rifat

سازوکار گفتارى قرآن و دلالت هاى زبانى آن همواره از بحث هاى پرجاذبه و چالش برانگیز در میان مفسّران از یک سو، و متکلمان و سایر دین پژوهان از سوى دیگر بوده است. این بحث واجد مباحث مهمى است؛ از جمله اینکه آیا جملات و گزاره هاى قرآن همه ناظر به حقیقت است؟ اگر برخى تعابیر قرآنى مجازگونه، نمادین و تمثیلى است، آیا این مجازها تحویل پذیر به واقع و حقیقت  است، یا خیر؟ در پاسخ به این پرسش ها، به ویژه در حوزه داستان هاى قرآنى، دو رویکرد عمده وجود دارد: دسته اول دیدگاه هاى غیرواقع گراست که تفاسیر و برداشت هایى را از قصه هاى قرآنى ارائه مى نماید مبنى بر اینکه این داستان ها را از محتواى واقعى، که مدلول ظاهرى الفاظ و کلمات آنهاست، تهى مى نماید. دسته دوم شامل آرائى است که مضامین داستان هاى قرآن را حاکى از حوادث و رویدادهاى رخ داده مى داند.      در این نوشتار با روش تحلیلى ـ توصیفى، در ذیلِ دسته اول، پنج دیدگاه و در ذیل دسته دوم، دو دیدگاه بررسى و نقد شده است.