Ma`rifat

عرفا با رعایت اصل «زهد» و «مراقبه» و تداوم در اعمال مربوط به آن، حالتى را تجربه مى کنند که در آن عشق و محبت الهى سراپاى وجودشان را فرا مى گیرد و هستى مجازى شان را محو مى کند و به حقیقت حق و سرّ مطلق رهنمون مى سازد. آنان گاه به برداشت ها و تفاسیر مناسب ذوق و حال خویش از آیات قرآنى مى پردازند که خود، آن را «استنباط» مى خوانند و بر همین اساس، تفاسیرى زیبا و متعالى از برخى آیات قرآنى و احادیث نبوى به دست مى دهند. چنین شیوه اى در تفسیر آیات قرآن کریم مورد توجه بسیارى از عرفا بوده و به مرور زمان به صورت یک شیوه تفسیرى خاص در محافل عرفانى درآمده است. مولوى نیز بسان مشایخ بزرگ عرفانى، در آثار خود به تفسیر عرفانى آیات قرآن کریم و احادیث توجه کرده است. او در «مثنوى معنوى» و کتاب «فیه ما فیه» تفاسیر عمیقى که مناسب ذوق و تجربه عرفانى و روحانى خود اوست، از آیات قرآن کریم به دست داده که بى نظیر و تازه مى نماید. در این جستار، به بررسى شیوه تفسیرى مولانا در کتاب ارزشمند «فیه ما فیه» پرداخته شده است، تا از این رهگذر، دیدگاه هاى روحانى و عرفانى وى را درباره تفسیر آیات قرآن کریم دریابیم و نیز تفسیرها و برداشت هاى عرفانى او را از برخى آیات قرآنى و احادیث نبوى بیان کنیم.