Ma`rifat

واژه «محبت» و مفهوم آن، در فرهنگ قرآن کریم جایگاه ویژه دارد. این نوشتار درصدد است تا از طریق بررسى تعامل معنایى واژه محبت با برخى از واژگان نظیر مودت، ولایت، عبادت، رحمت، حنان، رأفت و شفقت و تقابل معنایى آن با برخى دیگر، نظیر کراهت، بغض و عداوت، و همچنین از طریق بررسى برخى دیگر از عناصر زبانى قرآن مانند اراده و اختیار، فطرت، معرفت، تقوا، که به گونه اى با مفهوم محبت در کاربردهاى قرآنى ارتباط پیدا مى کند، چگونگى روابط مفهومى محبت را با دیگر واژگان همسان و غیرهمسان در حوزه زبان قرآن تبیین و آشکار نماید. محبت، به معناى میل طبع همراه با حکمت و نزدیکى بین دو چیز است که اطاعت و وابستگى به محبوب را نتیجه دهد؛ بعد معنوى یک پیوند و برطرف کننده نیاز نفسانى انسان و همچنین کشش ذاتى براى رسیدن به نوعى کمال است. از سوى دیگر، محبت نقطه اتصال مفاهیم شاخص قرآنى همچون ایمان، اختیار و اطاعت و دورى از گناه است. این نوشتار نشان مى دهد که نقش محبت در فرهنگ قرآنى نقشى اساسى است؛ زیرا نقطه اتصال بسیارى مفاهیم قرآنى محبت، حب و محبوب است.