Ma`rifat

یکى از ویژگى‏هاى قرآن کریم، پیراستگى از  هر نوع اختلاف و تناقض نقص‏گونه و ناسازگار با الهى بودن است. اثبات این ویژگى براى قرآن یکى از مقدمات اثبات اعجاز آن در عدم اختلاف است. مقاله حاضر با روش توصیفى و تحلیلى ـ انتقادى در پى اثبات این ویژگى قرآن است. وجود اختلاف در قرآن، علاوه بر اینکه با حکمت الهى ناسازگار است، در آیه‏اى از قرآن کریم (نساء: 82) نیز با صراحت نفى شده است و در برخى دیگر از آیات قرآن، به ویژگى‏هایى از این کتاب مانند «غیر ذى عوج»، تصریح شده که ملازم با عدم اختلاف در آن است. روایات فراوانى نیز حاکى از هماهنگى و عدم اختلاف میان آیات قرآن و نیز پاسخ به آیات موهم تناقض است. ملاحظه تک‏تک آیات قرآن با یکدیگر و اثبات هماهنگى میان آنها، یکى از راه هاى دیریاب اثبات پیراستگى قرآن از اختلاف است که  در دو بخش «هماهنگى و ارتباط آیات پیوسته»، و «هماهنگى آیات ناپیوسته» قابل طرح است.