Ma`rifat

جامعه‏شناسى معاصر، تا چه حد پاسخگوى نیازهاى جامعه بشرى در عصر حاضر به‏منظور تبیین پدیده‏ها و پیش‏بینى معضلات فراروى آن بوده است؟ پاسخ‏هاى متفکران به این پرسش و تلاش‏هایى که در این زمینه صورت پذیرفته است به اذعان اغلب اندیشمندان حوزه علوم اجتماعى و انسانى، منتج به نتایج قابل دفاعى نشده است. طرح موضوعاتى نظیر زنده نبودن این رشته، براى توجیه شکست‏هاى این علم در دستیابى به اهداف آن ارزیابى مى‏شود. امروزه بیش از هر زمان دیگر ضرورت بازنگرى در علوم اجتماعى با هدف رفع نابسندگى ‏ها، خواه در حوزه نظرى و خواه در حوزه کاربردى، مورد اتفاق قاطبه دلسوزان این عرصه است.      مقاله حاضر مى‏ کوشد با استفاده از روش اسنادى، ضمن بررسى آثار میلز و برخى مدارک دیگر که به افکار او پرداخته است، به پرسش مطرح‏شده در سطر اول پاسخ دهد. ازاین‏رو، ضمن بازخوانى موضوعى افکار و آراء این جامعه‏ شناس سیاسى، انتقادها و تحلیل‏هاى او از شرایط اجتماعى حاکم در زمان حیاتش مورد تأمل قرار گرفته و برخى راه‏حل‏هایى نیز که حسب مورد بدان‏ها اشاره کرده است، بیان مى‏شود. در جمع‏بندى نتایج بررسى رئوس اندیشه‏ هاى وى، شکوفایى این افکار و هر نوع تفکر مستقل و تحدیدناپذیر دیگر در چارچوب‏هاى مسلط جامعه ‏شناسى معاصر را، مستلزم پایه ‏ریزى یک پارادایم نوین جامعه‏شناختى که با تجدیدنظر اساسى در مبانى نحله‏هاى موجود این رشته و بهره‏ بردارى از دیدگاه‏هاى اجتماعى بوم‏محور ـ در عین عدم نفى دستاوردهاى کنونى ـ قابل تدوین است، خواهیم یافت.