به راستى شخصیت انسان چگونه شکل مى گیرد؟ پس از شکل گیرى، آیا امکان تغییر و تحوّل در آن وجود دارد؟ این دو، از موضوعات مهم و مطرح در دانش روان شناختى است. در این مقاله به ارائه رویکرد صفات در روان شناسى و دین در این موضوع پرداخته شده است.
روان شناسان با رویکرد صفات کوشیده اند با روش علمى و پژوهش هاى مقطعى و طولى، این موضوع را مورد بررسى قرار دهند، نتایج این پژوهش ها نشان مى دهد که سرعت ایجاد و تغییر صفات با بالا رفتن سن کاهش مى یابد، به ویژه از 30 سالگى تغییرات بسیار اندکى در افراد مى توان مشاهده کرد. البته بروز حوادث سهمگین مانند جنگ، بیمارى هاى حاد، طلاق و... در تغییر صفات در سنین بالاتر مؤثرند.
این موضوع در این مقال، از منظر دین، به ویژه با نگاه اندیشمندان مسلمان علم اخلاق مورد بررسى قرار گرفته است و نشان داده شده که روحیات افراد از نظر بى طرف بودن، پذیرا بودن و مقاوم بودن و همچنین سن و سال در این تحول نقش اساسى دارد. در مجموع، از روایات استفاده مى شود که از سن 40 سالگى کار تربیت با جریان عادى خود تأثیر اندکى دارد و باید منتظر حوادث، موقعیت ها و عنایاتى ویژه بود.