این مقال شرحى است بر مناجات ذاکرین امام سجاد علیهالسلام، پیرامون حقیقت لذت و نیازمندىهاى انسان. بىشک انسان به حسب قواى گوناگون خود، داراى لذتهاى متفاوت است و این لذایذ به مرور در طول زندگى انسان ظهور و بروز دارد؛ زیرا همزمان با رشد کودک، نیازهاى جدیدى ایجاد و متناسب با آن لذتى پدید مىآید. لذایذ گاهى مادى و گاهى غیرمادى و معنوى است. این لذایذ از طریق دلبستگى و وابستگى انسان به آنها پدید مىآید.
اولیاى الهى، و کسانى که روحشان از دلبستگى هاى مادى رها شده است، به مرحلهاى مىرسند که پىجویى هر لذتى را جز لذت یاد خدا، براى خود خسران و گناه دانسته، از آن استغفار مى کنند. ازاینرو، از کارى جز ذکر و یاد خدا لذت نمىبرند.