Ma`rifat

در ادامة خطبة پرهیزگاران به روایت نوف بکالی امیرمؤمنان علیه السلام دربارة سه نشانه و ویژگی دیگر شیعة واقعی می فرمایند: «لَا یَدْخُلُ‏ فِی‏ الْأُمُورِ بِجَهْلٍ،‏ وَلَا یَخْرُجُ مِنَ الْحَقِّ بِعَجْزٍ. إِنْ صَمَتَ لَمْ یُعْیِهِ الصَّمْتُ، وَإِنْ نَطَقَ لَمْ یُعْبِهِ اللَّفْظُ، وَإِنْ ضَحِکَ لَمْ یَعْلُ بِهِ صَوْتُهُ»؛ ندانسته به کاری دست نزند و به سبب درماندگی از حق بیرون نشود. اگر سکوت کند، از سکوت خسته نشود و اگر سخن گوید از گفتن درنماند و اگر بخندد، صدایش بلند نشود . از منظر امیرمؤمنان علیه السلام مؤمن راستین و شیعة پرهیزگار با شناخت و آگاهی کارهای خود را انجام می دهد و از روی نادانی و جهل قدم در راه نمی نهد. وی سرسپردة حق است و هیچ عاملی او را از حق بازنمی دارد و هنگام حرکت در مسیر حق استوار و مستحکم است و احساس ناتوانی و درماندگی نمی کند؛ زیرا رفتار او آگاهانه و سازنده و برخاسته از منطق صحیح است. اگر تشخیص داد سکوت کند، و سکوت را به مصلحت خود و حق یافت، از سکوت کردن خسته نمی شود. در مقابل، هرگاه سخن گفتن را وظیفه و تکلیف خود دانست، سخن می گوید و سخن گفتن او را ناتوان نمی سازد.