Ma`rifat

بر اساس منشور سازمان ملل متحد، شوراى امنیت داراى 10 عضو غیردایم و 5 عضو دایم است. اعضاى دایم شورا داراى حق «وتو» هستند. از ابتداى تأسیس سازمان تاکنون، نسبت به این حق، نظریات متفاوتى اظهار شده و بیشتر این نظریات، مخالف این حق بوده اند. اکنون، که این مخالفت ها شدت یافته، برخى از کشورها مدعى استحقاق برخوردارى از حق وتو هستند. علاوه بر ایرادهاى حقوقى و تناقضات نظرى و عملى، حق وتو از دیدگاه اسلام نیز پذیرفته نیست؛ زیرا این حق بر اساس قدرت قدرتمندان آن زمان و در قالب یک قانون، به پنج کشور اعطا شده و موجب تسلّط و تفوّق بر سایر کشورها گردیده است. از این رو، براى بررسى این حق و جایگاه آن در اسلام، «قانون و قانون گذارى»، «قدرت» و «اصل ولایت و عدم ولایت» با رویکردى دینى و اسلامى بررسى و بر اساس هریک، ناسازگارى حق وتو با اسلام و عدم مشروعیت آن اثبات مى شود.