Ma`rifat

«مهریه» که تأسیس آن به منظور کمک به تثبیت و تحکیم پیوند زناشویى بوده، امروزه به عنوان یکى از معضلات بزرگ اجتماعى و وسیله اى براى استفاده ناصحیح عده اى براى رسیدن به مقاصد مالى و نیز مانع تحقق یافتن ازدواج ها گردیده است. تأکید بر مهریه توسط برخى از آیات، روایات و موادى از قانون مدنى ایران گرچه بیان کننده اهمیت مهر و حمایت ویژه از زنان است، اما به دلیل اجراى ناصحیح آن، مورد سوء استفاده افراد سودجو قرار گرفته است. از این رو، برخى از زنان و خانواده ها یگانه راه وصول به مقاصد مادى را تن دادن به ازدواج با تعیین مهریه هاى سنگین پنداشته اند، با این استدلال که مهریه سنگین رمز بقاى زندگى مشترک و مانع از اقدام مردان بر طلاق زنان است. در حالى که این نگاه نادرست به مهریه، ضمن آنکه از قداست مهریه کاسته و تأسیس آن را زیر سؤال برده است، موجب متزلزل شدن ازدواج ها و تحقق یافتن طلاق هاى زودهنگام شده است. نویسنده این مقاله مى کوشد با استفاده از مستندات قانونى و شرعى و نیز تحلیل هاى مناسب اثبات نماید که جنبه هاى تربیتى و ارزشى عقد ازدواج به مراتب بیش از مسائل مادى اند و سزاوار نیست به این نهاد مقدّس صرفا از زاویه مالى نگریسته شود و بنیان خانواده بر این اساس استوار گردد.