Ma`rifat

این متن شرحی است بر وصایای امام محمدباقر علیه السلام به جابر در باب اوصاف شیعیان واقعی. حضرت می فرمایند: «وَاسْتَجْلِبْ نُورَ الْقَلْبِ بِدَوَامِ الْحُزْنِ»؛ و با اندوه پیوسته، نور دل را کسب کن.     امام باقر علیه السلام در این عبارت به جابر می فرمایند: اگر می خواهی قلبت نورانی شود، بر حزن مداومت کن. دربارة این جمله می توان پرسید که قلب چیست؟ نور قلب به چه معناست؟ منظور از اینکه انسان باید همیشه حزن داشته باشد، چیست؟ از چه چیزی باید محزون بود؟ آیا هر حزن و ناراحتی ای مطلوب است؟ آیا اسلام حزن را می پسندد و می خواهد مردم همیشه غمگین و افسرده باشند یا می خواهد مردم شاد و بانشاط باشند؟ و سرانجام رابطة بین حزن و نور قلب چیست؟ این نوشتار درصدد پاسخ گویی به این سؤالات می باشد.