Marifat, Volume 31, Issue 7, No 298, Year 2025 , Pages 81-92

    The Principles of Islamic Democracy in the Qur’an and Hadiths

    Article Type: 
    Promotional
    Writers:
    ✍️ Ahmad / استادیار / ahmadnazari@gmail.com
    Parisa / دانشجوی دکترا / parisa.farhadi1351@gmail.com
    Alireza / استادیار گروه معارف و الهیات دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان / Alireza.saberyan@yahoo.com
    Abstract: 
    Abstract Islamic democracy is a form of government that is based on religion and its teachings. Like every ideology, point of view and theory, this style of government has certain principles in different fields. Based on the cultural context in each society, it has criteria that differentiates its model from other societies. Considering the cultural context of Iranian society, which is based on Islamic values and teachings, this article attempts to examine the principles of Islamic democracy from the perspective of two sources of the Qur'an and Hadith, which are considered to be the main sources of Islam. Therefore, in this article, an attempt has been made to investigate this issue by using library sources and the descriptive-analytical method and examining the verses of the Holy Qur'an and the narrations of Ahl al-Bayt. The research findings show that, in the Quran and Hadith, Islamic democracy includes principles such as "rejection of domination and tyranny", "knowledge-orientedness", "justice-orientedness", "law-orientedness and law- abidingness", "ensuring freedom", "enjoining good and forbidding evil" and "providing Service". As a result, these seven principles have been introduced and defined as the central principles of religious-Islamic democracy.
    چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
    Title :اصول مردم‌سالاری اسلامی در قرآن و حدیث
    Abstract: 
    مردم سالاری اسلامی شیوه ای حکومتی برآمده از دین و آموزه های آن است. این سبک حکومتی همچون هر ایدئولوژی، دیدگاه و نظریه در حوزه های مختلف از اصول خاصی برخوردار است و با توجه به بافت فرهنگی در هر جامعه دارای ضوابطی است که الگوی آن را با سایر جوامع متمایز می سازد. با توجه به بافت فرهنگی جامعه ایران که مبتنی بر ارزش ها و آموزه های اسلامی است در این مقاله تلاش شده است که این مسئله مورد بررسی قرار گیرد که: از منظر دو منبع قرآن و حدیث که از منابع اصلی دین اسلام به شمار می روند مردم سالاری اسلامی از چه اصولی برخوردار است؟ از این منظر در این مقاله سعی شده است که ضمن استفاده از منابع کتابخانه ای، بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی و بررسی آیات قرآن کریم و روایات اهل بیت(ع) این مسئله مورد بررسی قرار گیرد. براساس یافته های پژوهش، در قرآن و حدیث مردم سالاری اسلامی از اصولی همچون: «نفی سلطه و طاغوت»، «دانایی محوری»، «عدالت محوری»، «قانون مداری و قانون گرایی»، «تأمین آزادی»، «امر به معروف و نهی از منکر» و «خدمت گزاری» برخوردار است. در نتیجه، این اصول هفت گانه به عنوان اصول محوری مردم سالاری دینی- اسلامی معرفی و مشخص شده اند.
    References: 
    • نهج‌البلاغه، 1379، تصحيح صبحي صالح، ترجمة محمد دشتي، قم، مشهور.
    • صحيفه سجاديه، 1393، ترجمة مهدي الهي قمشه‌اي، قم، هاجر.
    • بيانات رهبر معظم انقلاب، در: Khamenei.ir
    • پاک‌نيا، عبدالکريم، بي‌تا، «خدمتگزاري به مردم در سيره و سخن امام حسين»، مبلغان، ش 46، ص 15ـ27.
    • پورحسين، احسان، 1386، «جايگاه بيعت در انتخابات در نظام سياسي اسلام»، علوم سياسي، سال دهم، ش 39و40، ص 99ـ122.
    • تميمى آمدى، عبدالواحدبن محمد، 1366، تصنيف غرر الحكم و درر الكلم‏، قم، دفتر تبليغات اسلامي.
    • توسلي نائيني، منوچهر، 1385، «جايگاه و نقش قانون اساسي در مردم‌سالاري اسلامي با نگاه به قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران»، پژوهش‌نامه انقلاب اسلامي، سال‌ششم، ش 13، ص 73ـ84.
    • جوادی آملی، عبدالله، 1375، «سیری در مبانی ولایت فقیه»، حکومت اسلامی، ش 1، ص 50ـ80.
    • ـــــ ، 1394، تسنيم تفسير قرآن کريم، قم، اسراء.
    • حائري، کاظم، 1989م، اساس الحکومة الاسلامية، بيروت، دار الاسلاميه.
    • حرعاملي، محمدبن حسن، 1409ق، تفصيل وسائل الشيعه، قم، مؤسسة آل‌البيت.
    • حسينى شاه‌عبدالعظيمى، حسين‌بن احمد، 1363، تفسير اثناعشرى، تهران، ميقات.
    • خرمشاد، محمدباقر و اسحق صيادرودکار، 1396، «امر به معروف، نهي از منکر و توسعه سياسي در جمهوري اسلامي»، پژوهش‎هاي راهبردي سياست، سال ‌ششم، ش 23‌‌ (53)، ص 31ـ59.
    • خواجه سروري، غلامرضا، 1395، «بررسي مقايسه‌اي مردم‌سالاري ديني در نگاه آيت‌الله خامنه‌اي و آيت‌الله شمس‌الدين»، پژوهش‌هاي راهبردي سياست، سال‌ پنجم، ش 17، ص 10ـ37.
    • خوانساري، آقاجمال، 1366، شرح غرر الحكم و درر الكلم، چ چهارم، تهران، دانشگاه تهران.
    • شعباني، قاسم، 1374، حقوق اساسي و ساختار حکومت جمهوري اسلامي ايران، چ سوم، تهران، اطلاعات.
    • صباغيان، علي، 1383، «مباني اسلامي حق حاکميت مردم در قانون اساسي جمهوري اسلامي»، فصلنامه پژوهشي دانشگاه امام صادق، ش 22، ص 92ـ113.
    • طالقاني، محمود، 1362، پرتوي از قرآن، چ چهارم، تهران، شركت سهامى انتشار.
    • طاهري، حبيب‌الله، 1369، تحقيقي پيرامون ولايت فقيه، قم، جامعة مدرسين.
    • طباطبائي، سيدمحمدحسين، 1371ق، الميزان في تفسيرالقرآن، ترجمة سيدمحمدباقر موسوي همداني، قم، جامعة مدرسين.
    • طوسى، محمدبن حسن، 1407ق، تهذيب الاحکام، چ چهارم، تهران، دارالکتب الاسلاميه.
    • عيوضي، محمدرحيم، 1389، «مقايسۀ مردم‌سالاري ديني و ليبرال‌ دموکراسي»، راهبرد ياس، ش 21، ص 291ـ311.
    • قرباني، مهدي، 1390، «تحليل مفهوم دموکراسي غربي و مردم‌سالاري ديني»، معرفت، ش 168، ص 103ـ122.
    • کلينى، محمدبن يعقوب، 1407ق، الكافي، چ چهارم، تهران، دار الكتب الاسلاميه.
    • ليثي واسطي، علي‌بن محمد، 1376، عيون الحكم و المواعظ، قم، دار الحديث.
    • مايکل کوک، آلن، 1386، امر به معروف و نهي از منکر در انديشۀ اسلامي، ترجمة احمد نمايي، چ چهارم، مشهد، بنياد پژوهش‌هاي اسلامي.
    • مجلسي، محمدباقر، 1403ق، بحارالانوار، چ دوم، بيروت، دار احياء التراث العربي.
    • محدث نوري، حسين‌بن محمدتقى، 1408ق، مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل‏، قم، مؤسسة آل‌البيت.
    • محمدي، منوچهر، 1380، «مردم‌سالاري ديني در نظام جمهوري اسلامي يا تئودموکراسي»، مجله دانشکده حقوق و علوم سياسي، ش 54، ص 137ـ158.
    • مدرس‏زاده، مجدالدين، 1381، «شايسته‌سالاري در نظام سياسي علوي»، پژوهش‏هاي مديريت راهبردي، ش 28و29، ص 65ـ76.
    • مشکات، محمد، 1382، «منابع، مباني و مؤلفه‌هاي مردم‌‌‌سالاري ديني»، انقلاب اسلامي، سال‌ چهارم، ش 9و10، ص 4ـ26.
    • مصباح، وحيد، 1385، «نظم مردم‌سالاري ديني»، انديشه، سال‌دوازدهم، ش 5و6، ص 183ـ206.
    • مطهري، مرتضي، 1371، پيرامون انقلاب اسلامي، تهران، صدرا.
    • ـــــ ، 1376، سيري در نهج البلاغه، تهران، صدرا.
    • مکارم شيرازي، ناصر و همكاران، 1374، تفسير نمونه، تهران، دارالکتب الاسلاميه.
    • نوري، محمدموسي، 1383، «قانون‏مداري در سيره نبوي»، معرفت، ش 86، ص 23ـ33.
    • يزدي، محمد، 1375، قانون اساسي براي همه، تهران، اميرکبير.
    Cite this article: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    , Ahmad, , Parisa, , Alireza.(2025) The Principles of Islamic Democracy in the Qur’an and Hadiths. Marifat, 31(7), 81-92

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Ahmad ; Parisa ; Alireza ."The Principles of Islamic Democracy in the Qur’an and Hadiths". Marifat, 31, 7, 2025, 81-92

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    , A, , P, , A.(2025) 'The Principles of Islamic Democracy in the Qur’an and Hadiths', Marifat, 31(7), pp. 81-92

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    , A, , P, , A. The Principles of Islamic Democracy in the Qur’an and Hadiths. Marifat, 2025; 31(7): 81-92