Ma`rifat

از جمله ویژگی های عبادالرحمان این است که، ایشان به آیات الهی کاملاً دل می سپارند و پیرامون آن تأمّل و تفکر می کنند، و همچون کوران و کران با آن مواجه نمی شوند. در مقابل، مشرکان وقتی با آیات الهی مواجه می شوند، چنان کور و کرند که با وجود برخورداری از چشم و گوش ظاهری، نه آنها را می بینند و نه می شنوند. اینان چشم و گوش ظاهری دارند، اما از چشم و گوش باطنی بی بهره اند. علاوه بر این دو گروه، برخی از مؤمنان گاهی در مواجهه با آیات الهی یا سخنان حکیمانه، احساس کسالت و بی حوصلگی می کنند و در مقابل، علاقه به لغو از خود نشان می دهند. علت این امر این است که آنان اولاً، نفس و دل خود را خوب تربیت نکرده اند. ثانیا، دل به سمت وسویی متمایل می شود که بدان علاقه دارد. از این رو، در نماز حضور قلب و به هنگام مطالعه، تمرکز کافی ندارند، و در مجموع، مالک فکر و احساس خود نیستند. با تربیت فکر و دل، دل سپاری به آیات الهی، و تأمّل و تدبّر در آنها، می توان نشانه های عبادالرحمان را در خود زنده کرد.