Ma`rifat

«جهانی شدن» به عنوان یک فرایند، تحوّل نسبتا عمیق و پهن دامنه تقریبا همه ساحت های زندگی بشر را در معرض تغییر قرار داده است. از این میان، قلمرو فرهنگ به عنوان اساسی ترین، جامع ترین و گسترده ترین سرمایه اجتماعی، با انبوه مؤلّفه های گوناگون و متبوعش، احتمالاً مهم ترین عرصه ای است که این تغییرات را به نمایش گذاشته است. نحوه تعامل این فرایند با فرهنگ ها و خرده فرهنگ های موجود بشری و نتایج آتی آن، آراء و دیدگاه های گوناگونی را در میان اندیشمندان علوم اجتماعی برانگیخته است. یکسان سازی فرهنگی، تنوّع و تکثر فرهنگی، شکل گیری ترکیب متوازنی از عناصر موجود و عناصر ناشی از جهانی شدن یا بروز آشفتگی و اختلاط فرهنگی، وجوهی است که در این زمینه قابل تأمّل و توجه است. نوشتار حاضر، ابتدا به بررسی دیدگاه های مختلف اندیشمندان و سپس، به مواضعی که در چند دهه اخیر در اعلامیه های جهانی یونسکو، به عنوان برجسته ترین سازمان بین المللی متولی امور فرهنگی، در این خصوص اتخاذ نموده، پرداخته است. در پایان نیز به مجموعه ای از اقدامات و سیاست های متخذه دولت جمهوری اسلامی در گستره ملی، که در آن به حمایت قاطع از ایده «تنوّع گرایی فرهنگی» پرداخته شده، اشاره شده است.