Ma`rifat

اگرچه زندگی اجتماعی منحصر به انسان‏ها نیست و حتی حیوانات نیز از آن برخوردارند، اما آنچه که حیات اجتماعی انسان را از حیات جمعی حیوانات جدا می‏کند طراوت و بالندگی است که در حیات انسانی وجود دارد. این بالندگی خود پیامدی است از پیامدهای نوآوری. انسان با تکیه بر عقل خدادادی و آموزه‏های وحیانی می‏تواند دنیای اطراف خود را طراوت بخشیده و جلوه‏های نو خلق کند. این نو شدن و بالندگی ابزارهایی دارد که در این مقاله تلاش شده است تا یکی از ابزارهای مؤثر در پیدایش نوآوری مورد توجه قرار گیرد و رابطه آن با نوآوری تبیین شود. اینکه «فرهنگ»، به ویژه فرهنگ و ارزش‏های دینی با توجه به ویژگی‏های منحصر به فرد، چگونه می‏تواند راه نوآوری را هموار نماید، سؤالی است که نبشتار حاضر تلاش می‏کند بدان پاسخ دهد تا فضایی جامعه‏شناختی در مسیر نوآوری باز کند.