Marifat, Volume 33, Issue 3, No 318, Year 2025 , Pages 75-85

    The natural explanation of enjoining good and forbidding evil

    Article Type: 
    Research
    Writers:
    Mojtaba mostashreq / PhD Researcher in Quranic Interpretation and Sciences, Imam Khomeini Education and Research Institute / mostashreq20@gmail.com
    ✍️ Mohammad Naghib zadeh / Assistant Professor, Department of Quranic Interpretation and Sciences, Imam Khomeini Education and Research Institute / mn@qabas.net
    dor 20.1001.1.10236015.1403.33.3.7.2
    doi 10.22034/marifat.2024.5000974
    Abstract: 
    Using verses from the Quran, this study explains the legislation of "Enjoining Good and Forbidding Evil" based on "nature," which is considered one of the most fundamental anthropological principles. This explanation can answer doubts that "Enjoining Good and Forbidding Evil" is an interference in the privacy of individuals or in conflict with human dignity, and thus, it can strengthen this religious obligation in society. This article has been developed using the library study method and the analytical-interpretive problem-solving method based on thematic interpretation. From the perspective of this article, "Enjoining Good and Forbidding Evil" is a divine strategy that shows the harmony of legislative guidance and developmental guidance, meaning the adaptation of religion to the type of human creation. This measure, in view of the innate human knowledge and inclination towards the true religion, can play a preventive role in addition to control. This article also shows that “Enjoining Good and Forbidding Evil” originates from a special human emotion and loyalty among believers, which causes each individual to care about the fate of others. These innate analyses are ultimately a result of the deep roots of human nature in a specific sense, which are inspired by the divinity of human nature.
    چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
    Title :تبیین فطری تشریع «امر به معروف و نهی از منکر» از طریق تحلیل آیات قرآن
    Abstract: 
    این پژوهش، با استفاده از آیات قرآن، تشریع «امر به معروف و نهی از منکر» را بر مبنای «فطرت» که یکی از اساسی‌ترین مبانی انسان‌شناختی محسوب می‌شود، تبیین می‌کند. این تبیین می‌تواند به شبهاتی که «امر به معروف و نهی از منکر» را دخالت در حریم خصوصی افراد یا در تضاد با عزتمندی انسان تلقی می‌کند، پاسخ دهد و به‌این‌ترتیب، موجب تحکیم این واجب دینی در جامعه شود. این مقاله از روش مطالعه کتابخانه‌ای و روش حل مسئله تحلیلی ـ تفسیری مبتنی‌بر تفسیر موضوعی استفاده می‌کند. از دیدگاه این مقاله، «امر به معروف و نهی از منکر» راهبردی الهی است که هماهنگی هدایت تشریعی و هدایت تکوینی به‌معنای تطابق دین با نوع خلقت انسان را نشان می‌دهد. این تدبیر، با توجه به شناخت و تمایل فطری انسان نسبت به دین حق، علاوه بر کنترل، می‌تواند نقشی پیشگیرانه ایفا کند. این مقاله همچنین نشان می‌دهد «امر به معروف و نهی از منکر» از عاطفه ویژه انسانی و موالات میان مؤمنان نشئت می‌گیرد که موجب اهتمام هر فرد به سرنوشت دیگران می‌شود. این تحلیل‌های فطری در نهایت نتیجه‌ای از ریشه‌های عمیق فطرت انسان به‌معنای اخص به‌شمار می‌آیند که از الهی بودن فطرت انسان الهام می‌گیرند.
    References: 
    • قرآن کریم.
    • ابن‌اثیر، مبارک بن محمد (1367). النهایة فی غریب الحدیث و الأثر. تحقیق محمود محمد طناحی و طاهر احمد زاوی. چ چهارم. قم: اسماعیلیان.
    • ابن‌درید، محمد بن حسن (1988م). جمهرة اللغة. بیروت: دارالعلم للملایین.
    • ابن‌سیده، علی بن اسماعیل (1421ق). المحکم و المحیط الاعظم. تحقیق و تصحیح عبدالحمید هنداوی. بیروت: دارالکتب العلمیه.
    • ابن‌عاشور، محمدطاهر (1420ق). التحریر و التنویر. بیروت: مؤسسة التاریخ العربی.
    • ابن‌فارس، احمد بن زکریا (1404ق). معجم مقاییس اللغة، تحقیق عبدالسلام محمد هارون. قم: مکتب الاعلام.
    • ابوجیب، سعدی (1408ق). القاموس الفقهی لغة و اصطلاحاً. چ دوم. دمشق: دارالفکر.
    • ازهری، محمد بن احمد (1421ق). تهذیب اللغة. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
    • بسیج، احمدرضا (1389). امر به معروف و نهی از منکر و حقوق شهروندی. معرفت، 151، 15-30.
    • بنیاد پژوهش‌های اسلامی (1415ق). شرح المصطلحات الکلامیه. مشهد: آستان قدس رضوی.
    • جوادی آملی، عبدالله (1381). تفسیر موضوعی قرآن کریم. ج 14 (صورت و سیرت انسان در قرآن). تحقیق غلامعلی امین دین. چ دوم. قم: اسراء.
    • جوادی آملی، عبدالله (1396). ادب فنای مقربان. تحقیق قنبرعلی صمدی و احسان ابراهیمی. قم: اسراء.
    • جوهری، اسماعیل بن حماد (1376ق). الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة. بیروت: دارالعلم للملایین.
    • راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1412ق). مفردات الفاظ القرآن. بیروت: دارالقلم.
    • زمخشری، محمود بن عمر (1407ق). الکشاف. تصحیح مصطفی حسین احمد. چ سوم. بیروت: دار الکتاب العربی.
    • زمخشری، محمود بن عمر (1417ق). الفائق فی غریب الحدیث. بیروت: دار الکتب العلمیه.
    • سازجینی، مرتضی و دیگران (1396). وجوه ارتباط تذکر و امر به معروف و نهی از منکر بر اساس رابطۀ همنشینی در قرآن کریم. حسنا، 32، 75-97.
    • صاحب، اسماعیل بن عباد (1414ق). المحیط فی اللغة. تحقیق محمدحسن آل‌یاسین. بیروت: عالم الکتاب.
    • طباطبائی، سیدمحمدحسین (1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن. چ دوم. بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات.
    • طباطبائی، سیدمحمدحسین (1382). آموزش دین. تنظیم مهدی آیت‌اللهی. قم: اسلامی.
    • طبرسی، فضل بن حسن (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تصحیح فضل‌الله یزدی طباطبایی. چ سوم. تهران: ناصر خسرو.
    • طبرسی، فضل بن حسن (1412ق). تفسیر جوامع الجامع. تصحیح ابوالقاسم گرجی. قم: مرکز مدیریت حوزة علمیه.
    • عسکری، حسن بن عبدالله (1400ق). الفروق فی اللغة. بیروت: دار الافاق الجدیده.
    • فخر رازی، محمد بن عمر (1420ق). التفسیر الکبیر. چ سوم. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
    • فراهیدی، خلیل بن احمد (1409ق). کتاب العین. چ دوم. قم: هجرت.
    • فیروزآبادی، محمد (1415ق). القاموس المحیط. بیروت: دار الکتب العلمیه.
    • فیومی، احمد بن محمد (1414ق). المصباح المنیر. چ دوم. قم: هجرت.
    • قرشی، علی‌اکبر (1371). قاموس قرآن. چ ششم. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
    • کلینی، محمد بن یعقوب (1407ق). الکافی. تحقیق علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی. تهران: دار الکتب الاسلامیه.
    • مجلسی، محمدباقر (1403ق) بحارالانوار. تحقیق جمعی از محققان. چ دوم. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
    • مدنی، علی‌خان (1384ق). الطراز الاول و الکناز لما علیه من لغة العرب المعول. مشهد: موسسة آل‌البیت لاحیاء التراث.
    • مصباح یزدی، محمدتقی (1389). خداشناسی. تحقیق امیررضا اشرفی. قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
    • مصباح یزدی، محمدتقی (1391). اخلاق در قرآن. تحقیق محمدحسین اسکندری. چ پنجم. قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
    • مصباح یزدی، محمدتقی (1393). معارف قرآن (1-3). چ هفتم. قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
    • مصباح یزدی، محمدتقی (1394). پاسخ استاد به جوانان پرسشگر. چ نهم. قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
    • مصباح یزدی،‌ محمدتقی (1398). جامعه و تاریخ از نگاه قرآن. چ دوم. قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
    • مصطفوی، حسن (1385). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: مرکز نشر آثار علامه مصطفوی.
    • مطهری، مرتضی (1378). مجموعه آثار. چ هشتم. تهران: صدرا.
    • معین، محمد (1390). فرهنگ فارسی. چ سوم. تهران: بهزاد.
    • مکارم شیرازی، ناصر و دیگران (1371). تفسیر نمونه. تحقیق جمعی از نویسندگان. چ دهم. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
    Cite this article: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    mostashreq, Mojtaba, Naghib zadeh, Mohammad.(2025) The natural explanation of enjoining good and forbidding evil. Marifat, 33(3), 75-85 https://doi.org/10.22034/marifat.2024.5000974

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Mojtaba mostashreq; Mohammad Naghib zadeh."The natural explanation of enjoining good and forbidding evil". Marifat, 33, 3, 2025, 75-85

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    mostashreq, M, Naghib zadeh, M.(2025) 'The natural explanation of enjoining good and forbidding evil', Marifat, 33(3), pp. 75-85

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    mostashreq, M, Naghib zadeh, M. The natural explanation of enjoining good and forbidding evil. Marifat, 2025; 33(3): 75-85