Ma`rifat

مشارکت سیاسی برای هر نظام سیاسی دارای آثار و پیامدهایی است: ثبات و کارآمدی هر نظام سیاسی، همواره نیازمند تأیید و به رسمیت شناختن آن از سوی مردم است؛ زیرا مردم، در همه نظام‏های سیاسی نقش اول را در کارآمدی نظام خویش ایفا می‏کنند. از منظر دینی نیز مردم در کارآمدی و فعلیت یافتن قدرت مشروع و حاکمیت دینی، نقش برجسته‏ای دارند. به راستی مشارکت سیاسی به چه معناست، چه نوع فعالیت‏هایی مشارکت سیاسی محسوب می‏شود؟ آیا نظام‏هایی که عالمان دین در آن صرفا ناظر هستند و از دور دستی در مسائل حکومتی دارند و تدبیر سیاست با نظارت کلی دین صورت می‏گیرد، می‏توانند نظام دینی تلقّی شوند؟ آیا نظام‏های دینی و نظام‏هایی که تدبیر امور سیاسی و اجتماعی را تابعی از دین می‏دانند، به ویژه نظام‏های دینی مبتنی بر الگوی ولایت مطلقه فقیه، می‏توانند نظام‏های مردم‏سالار باشند؟ مشارکت مردمی در این نوع نظام‏ها چگونه تحقق می‏پذیرد؟ این مقال، در پی پاسخ به این‏گونه سؤالات تدوین یافته است.