Ma`rifat

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، قانونی برگرفته شده از شرع مبین، دارای اصولی است که اجرای آنها می‏تواند جامعه‏ای آرمانی را ساماندهی و زمینه رشد و تعالی همه‏جانبه برای شهروندان را فراهم آورد. از جمله این اصول، اصل هشتم قانون اساسی با موضوع «امر به معروف و نهی از منکر» است که دقیقا برگرفته از قرآن و سنّت و منطبق بر هدف نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران می‏باشد. اما همواره در مقام اجرای قوانین و احکام دینی، موانعی وجود دارد که بخشی از آنها، مربوط به اجرا و بخشی مربوط به مقاومت برخی افراد و برخی نیز ناشی از دشواری خود عمل است. در مورد این اصل هم موانعی وجود دارد که مسئولان امر بایستی آنها را با شیوه مناسب خودش برطرف سازند تا بستر مناسب برای تحقق آنها مهیا گردد. آسیب‏های عمده عدم اجرای اصل هشتم عبارتند از: آسیب‏های معرفتی، روانی، آسیب‏های قانونی و قضایی.      این مقاله با رویکرد نظری، ضمن تبیین جایگاه امر به معروف و نهی از منکر از منظر دینی و جامعه‏شناسی، به برخی از مهم‏ترین موانع و آسیب‏های عدم اجرای این اصل، با هدف بسترسازی برای احیای این اصل قانون اساسی و در نتیجه، زمینه‏سازی برای رشد و تعالی جامعه می‏پردازد.