Ma`rifat

این نوشتار مى کوشد مناسبات عدالت و صلح جهانى از منظر امام خمینى، بنیانگذار انقلاب اسلامى، را مورد بررسى قرار دهد. نگرش هاى موجود درباره مناسبات عدالت و صلح را مى توان به دو دسته نگرش مادى و نگرش الهى تقسیم نمود. در نگرش مادى، صلح به معناى نبود و توقف جنگ بوده و با عدالت هیچ مناسبتى ندارد، ولى در نگرش توحیدى، صلح بدون عدالت معنا نمى یابد؛ چنان که در نگرش توحیدى امام خمینى، صلحى که هدف آن توقف جنگ به تنهایى باشد، تأمین کننده منافع ظالمان بوده و خود ظلمى مضاعف تلقّى مى گردد. در بینش توحیدى امام خمینى، عدالت زمینه ساز صلحى حقیقى و پایدار است و از سویى، این صلح و امنیت گسترش دهنده عدالت بوده و تربیت انسان ها و سعادت بشر را که هدف انبیاى الهى است، تحقق مى بخشد. امام خمینى ساختار ضدانسانى و ناعادلانه روابط بین الملل را مخلّ صلح و امنیت جهانى مى داند. این ساختار ناعادلانه، ساختارهاى فرعى ناعادلانه را شامل مى گردد که هر کدام با شاخص هاى خود تأمین کننده منافع ابرقدرت ها و مستکبران و تضییع کننده حقوق مظلومان است.