واژه «استکبار» از مهم ترین واژگان کلیدی در قرآن است و نقش برجسته ای در نظام اخلاقی قرآن، با بار معنایی منفی دارد، و برای نشان دادن یکی از صفات بارز کافران به کار می رود. در زبان قرآن، واژه های کلیدی دیگری مانند بغی، بطر، عتو، استغناء و طغیان در حوزه کانونی واژه «استکبار» مورد بحث قرار می گیرند. هدف این نوشتار، تبیین واژه «استکبار» از لحاظ معناشناسی و ارائه الگویی است که در آن، مفاهیم کلیدی گزاره های اخلاقی معانی مشخص تری یابند. این تحقیق با رویکردی معناشناسی به تبیین مباحث اخلاقی ـ دینی در حوزه واژه «استکبار» می پردازد. این روش و شیوه دارای دستاوردها و تأویل های استوار است. چنین روشی همان چیزی است که آن را «تفسیر قرآن به قرآن» می نامیم، با این تفاوت که از نظریه حوزه معنایی که شاخه ای از حوزه زبان شناسی است بهره گرفته می شود.