Ma`rifat

در مقام توبه بنده، باید انسان اوج ذلت و حقارت خویش را در برابر خداوند متعال درک و با اطمینان از بخشش خطاها از سوى خداوند، به درگاه او بازگردد و با زبان تضرع و التماس از او بخواهد که از خطاهایش چشم پوشى نماید. با درک اوج فقر و درماندگى انسان و درک رحمت بى پایان الهى و بازگشت به سوى او، امکان بخشش از سوى خداى متعال وجود دارد. در مقام توبه، انسان باید خود را همچون درمانده اى بیابد که همه راه ها و درها به سویش بسته است و چون کسى است که در دریا غرق گشته و امواج او را دربر گرفته است و رهایى از دام امواج ندارد، در چنین حالتى، تنها کسى که درهایش به روى همه باز است، خداى متعال است و امکان توبه تنها از اوست و در رحمت او بر روى همه باز است. این به معناى واقعى توبه است.