بهداشت روان از ویژگىهاى زندگى سالم مىباشد و براى دستیابى به آن، اصولى مطرح است که ایجاد روابط صمیمانه اجتماعى از مهمترین آنها به شمار مىرود.
این پژوهش قصد دارد تا آثار برخورد صمیمانه در خلال انواع روابط اجتماعى را بر سلامت روان با بررسى دو دیدگاه اسلام و روانشناسى معرفى کند. از اینرو، به تطبیق یافتههاى علمى با آیات و احادیث در این زمینه پرداخته است.
پس از بررسىها به دست آمد که برقرارى روابط بر پایه محبت، سبب مىشود تا آثارى همچون نشاط، آرامش، احساس امنیت، امید و عزت نفس در زندگى افراد نمود پیدا کند که همگى در بالا بردن سطح سلامت روانى جامعه نقش بسزایى دارند. نکته مورد توجه در این مقاله، اثبات دو سویه بودن آثار ایجاد شده براى طرفین رابطه مىباشد و این از ویژگىهاى منحصر به فرد این اصل است.