بررسى تطبيقى عوامل رفتارى تربيت معنوى فرزند در خانواده از ديدگاه اسلام و رفتارگرايى
| ضمیمه | اندازه |
|---|---|
| 6.pdf | 407.02 کیلو بایت |
سال بيست و دوم ـ شماره 194 ـ بهمن 1392، 71ـ85
محمد احسانى2
ابوالفضل ساجدى3
چكيده
اين مقاله با نظر به مسئله تربيت معنوى كودك، كه امروزه از مشكلات خانواده و جامعه به شمار مى رود، با روش تحليلى ـ توصيفى به منظور مقايسه ديدگاه اسلام با نظريه رفتارگرايى در موضوع تربيت معنوى كودك انجام گرفته است. عوامل رفتارى تأثيرگذار در تربيت معنوى كودك در فضاى خانواده، در دو حوزه عبادت و اخلاق شناسايى و پس از بررسى با رويكرد دينى و قرآنى، با ديدگاه رفتارگرايى، تطبيق و وجوه اشتراك و افتراق آن دو مشخص شده است. تفاوت عمده دو ديدگاه، در انسان شناسى است كه اين تفاوت در تربيت كودك به صورت چشمگير تأثيرگذار مى باشد. از ديدگاه رفتارگرايى، تربيت معنوى كودك بى فايده است؛ چون امر غيرمادى در وجود كودك حضور ندارد. اما اين نوع تربيت كودك و توجه به جنبه معنوى او براساس نظريه اسلام، امرى است لازم و سرنوشت ساز در سراسر زندگى وى.
كليدواژه ها: تربيت معنوى، عامل رفتارى، دوره كودكى، رفتار عبادى، عامل اخلاقى، سبك زندگى.
1 اين مقاله بخشى از طرح پژوهشى «تربيت دينى و شاخص هاى آن» است كه براى مركز تحقيقات استراتژيك رياست جمهورى در حال انجام است.
2 دانشجوى دكترى علوم تربيتى جامعه المصطفى العالميه. mohammadehsani@gmail.com
3 دانشيار گروه كلام مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى قدس سره. sajedi@qabas.net
دريافت: 18/ 5/ 91 پذيرش: 26/ 10/ 92
سال انتشار:
22
شماره مجله:
194
شماره صفحه:
71
