نقش روش الگویى در درونى سازى توسل
Article data in English (انگلیسی)
سال بیست و چهارم ـ شماره 215 (ویژه تعلیم و تربیت ارزش ها)
مهدى زمانى مزده / کارشناس ارشد علوم تربیتى مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى قدس سره
محمد بهشتى / استادیار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه mbeheshti@rihu.ac.ir
دریافت: 13/5/93 پذیرش: 19/2/94
چکیده
براساس درونى سازى، یک ویژگى اخلاقى یا محتواى تربیتى به تدریج و طى فرایند تربیت، آموزش، یادگیرى یا تجربه فردى، در نهاد، شخصیت و هویت فرد جا گرفته و پایدار مى گردد؛ به گونه اى که شخصیت فرد با آن ویژگى ترکیب و به تعبیر علم اخلاق «ملکه نفسانى» و به تعبیر قرآنى «شاکله» او گردیده، رفتار ناشى از آن در همه حالات، چه پنهانى و چه آشکار از متربى صادر مى شود. پژوهش حاضر به چگونگى درونى سازى ارزش توسل به پیشوایان معصوم علیهم السلام توسط مربى از طریق روش الگویى مى پردازد. پس رویکرد در این مقاله به این صورت است که در رابطه با روش الگویى ابتدا به صورت کلى نکات و مباحث مهم آن روش مورد بررسى قرار گرفته، و در آخر هر بحث، شیوه استفاده و کاربرد آن در درونى سازى توسل به پیشوایان معصوم علیهم السلام بیان شده است.
در این نوشتار، مباحث مهمى که در روش الگویى مطرح است، از قبیل تعریف، نکات مهم در به کارگیرى این روش و... مورد اشاره قرار مى گیرد تا نقش این روش در درونى سازى ارزش توسل مشخص گردد.
کلیدواژه ها: روش الگویى، درونى سازى، توسل، پیشوایان معصوم علیهم السلام.
Marifat____________________________________________________________ Vol. 24, No 8, Aban 1394
