معرفت

ماهنامه علمى ـ ترویجى در زمینه علوم انسانى مرداد 1395

محمدعلى یوسفى زاده / دانش پژوه دکترى تاریخ تشیع مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى قدس سره

yosefi.zade@yahoo.com

حامد منتظرى مقدم / استادیار گروه تاریخ مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى قدس سره                       montazeri@qabas.net

دریافت: 29/2/94               پذیرش: 26/10/94

چکیده

این مقاله دیدگاه هاى على شریعتى درباره شیعه را موضوع بررسى خود قرار داده، کار خود را بر دو کتاب «شیعه» و «تشیع علوى و تشیع صفوى» او متمرکز کرده است. شریعتى با توجه به دیدگاه جامعه شناختى خود کوشیده دین را بر اساس دید دنیایى تفسیر کند. بدین روى، نوع معانى او از «شفاعت» و «عدل» و مانند اینها غیر از معانى ارائه شده در روایات است. وى در بین ائمه اطهار علیهم السلام و اصحاب ایشان، بیشتر بر امامانى که قیام کردند نظر دارد و از بین اصحاب ایشان، بیشتر درباره ابوذر صحبت مى کند و از اصحاب دیگر ایشان نامى به میان نمى آورد. گاهى هم بدون دلیل، مطالبى را بیان کرده است، بدون اینکه روایت یا آیه اى درباره اش ذکر کند. مقاله حاضر با روش تحلیلى ـ توصیفى این مطالب را تبیین کرده است.

کلیدواژه ها: شریعتى، شیعه، دنیاگروى، عدل.