چشم‌انداز شيعة واقعي*

سال بيست و هفتم ـ شماره 248 (ويژة كلام)

چكيده

اين مقاله تفسيري است بر كلام اميرمؤمنان علي علیه السلام بر صفات شيعيان واقعي. از ديگر نشانه‌هاي مؤمنان، كوتاه بودن آرزو، نداشتن آرزوي طولاني و اندك بودن خطاها و لغزش‌ها و ياد مرگ مي‌باشد. آرزو خودبه‌خود بد نيست، بلكه خوب و از نعمت‌هاي الهي محسوب مي‌شود و اگر كسي در زندگي آرزو و آرمان نداشته باشد از فعاليت و تلاش بازمي‌ماند، اما اگر اميد و آرزوي انسان معطوف به آخرت و سعادت ابدي انسان باشد، به مراتب ارزش آن از اميد و آرزوي دنيوي بيشتر است. آرزوي نكوهيده، آرزوي دور‌و‌دراز و پيوستة دنيوي است كه آسایش فرد را از او مي‌گيرد و او را از تكاليف و وظايف دنيوي و كار خير بازمي‌دارد.                                                    
آرزوهاي دنيوي و معنوي با هدف حفظ عزت اسلام و سربلندي نظام اسلامي و برتري در برابر دشمنان مطلوب و مورد سفارش اسلام است. آنچه قائل است اينكه همه چيز در دنيا و لذايذ دنيوي خلاصه شود و دنيا اصالت داشته باشد و آخرت، موهوم! آنچه در بينش توحيدي مطرح است كه دنيا مقدمه و زندگي دنيايي، سراي كوتاه بيش نيست. زندگي جاودانه و حقيقي، سراي آخرت است.

كليدواژه‌ها: دنيا،‌ آخرت، شيعه واقعي، آرزوهاي طولاني، آخرت‌گرايي.