سال بيست و هفتم ـ شماره 248 (ويژة كلام)

فرح رامين/ دانشيار گروه فلسفه دانشگاه قم                                                                                                                     f.ramin@qom.ir

فاطمه اكبرزاده نجار/ كارشناس ‌ارشد فلسفه و کلام اسلامي دانشگاه قم                                                     f.akbarzadeh7070@gmail.com

دريافت: 19/12/96                    پذيرش: 23/4/97

چکيده

«فطرت»، امري تکويني و جزئي از سرشت انسان است که به بعد روحي و معنوي او مربوط مي‌شود. در وجود اين فطرت الهي، که زمينه‌اي براي خداجويي و خداشناسي فطري است، در ميان متفکران اسلامي اختلافي نيست. به نظر مي‌رسد، اختلاف بر سر چگونگي راهکارها، و روش‌ها، در اثبات فطرت و ويژگي‌هاي امور فطري و رابطه آن با دين است. ازاين‌رو، تقريرهايي متنوع و تا حدي متفاوت در آثارشان وجود دارد. اين مقاله، با روش توصيفي ـ تحليلي بر آن است که با استناد به ديدگاه انديشمندان معاصر اسلامي‌، که برگرفته‌ از قرآن و سنت الهي است، به اثبات وجود فطرت و جايگاه آن بپردازد.           
يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد که انديشمندان اسلامي، براي وجود فطرت در آدمي، از راهکارهايي همچون شهود باطني و عرفاني، شواهد تاريخي و تجربي، ادله عقلي و نقلي استفاده کرده‌اند که مهم‌ترين آن، استدلال عقلي است و ساير راهکارها تأييدي بر آن محسوب مي‌شود.

کليدواژه‌ها: فطرت، امام خميني ره، آيت‌الله مصباح، علامه طباطبائي، آيت‌الله شاه‌آبادي، شهيد مطهري، آيت‌الله جوادي‌آملي.