معرفت

مهمترین هدف دین الهی، هدایت و تربیت انسان‌ها برای رسیدن به سعادت نهایی است که تنها از رهگذر خودسازی و تربیت در همه ابعاد صورت می‌پذیرد؛ در پرتو تربیت صحیح است که انسان‌های مؤمن پرورش یافته و پیرو آن، جامعه سالم پدید می‌آید. غریزه جنسی یکی از ابعاد وجودی انسان بوده و از جهت‌دهی صحیح و تربیت مستثنی نیست؛ «تربیت جنسی» به عنوان یکی از شاخه‌های تربیتی انسان، عبارت است از ارائه راهکارهای معرفتی و انگیزشی و عملی به افراد نسبت به جنسیت و غریزه جنسی و هدایت صحیح و مدیریت شایسته آن برای نیل به زندگی عفیفانه و کمال انسانی است. با توجه به جایگاه مهم و حساس سن نوجوانی و جوانی، تمرکز پژوهش حاضر، روی تربیت جنسی نوجوان و جوان است؛ تحقیق حاضر با روش توصیفی، تحلیلی و انتقادی، با بررسی محتوای سند توسعه پایدار(2030)، به موارد تضاد فراوان سند مزبور با آیات و روایات اسلامی در باب تربیت جنسی دست یافته است؛ از جمله تضاد با: اصالت خانواده، اصل عفاف و پاکدامنی، آموزه‌های صریح دینی مبنی بر ممنوعیت هر گونه انحراف جنسی، تربیت جنسی فرزندان بر اساس تعالیم دینی.تربیت جنسی، نوجوان و جوان، سند توسعه پایدار، 2030، قرآن، روایات