معرفت، سال هفدهم، شماره ششم، پیاپی 129، شهریور 1387، صفحات -

    سخن آغازین

    نوع مقاله: 
    ترویجی
    Article data in English (انگلیسی)
    متن کامل مقاله: 

    سخن آغازین

    سخن آغازین

    نگاه تاریخى و نقش آن در نوآورى و شکوفایى

    سال جارى به ابتکار مقام معظّم رهبرى سال نوآورى و شکوفایى نامیده شد. این نام‏گذارى در حقیقت برگرفته از متن تعالیم دین اسلام است که انسان آرمانى در آن، انسانى پویا، متحرک، پرنشاط و داراى اندیشه جوّال و فعال است. در این مکتب، اگر دو روز یک انسان یکسان بگذرد و حرکتى نو در آن دیده نشود، انسان مغبون معرفى شده است. تمامى پیشرفت‏هاى علمى مادى و معنوى مرهون حرکت‏هاى نوآورانه است.

    قرآن کریم هیچ‏گاه پیشرفت‏هاى تمدنىِ حاصل ابتکار و نبوغ انسان‏ها را مورد مذمّت قرار نداده است، حتى آن‏گاه که از پیشرفت‏هاى مادى انسان‏هاى گرفتار شده به عذاب و غضب الهى سخن به میان مى‏آورد، خوى‏هاى جاهلانه را مذمّت مى‏کند و نه آن پیشرفت‏ها را. در توصیف شهر قوم عاد آن را «ذَاتِ الْعِمَادِ الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ» (غاشیه: 7و8) و در توصیف ثمود آنان را به عنوان (جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ»(فجر: 9) معرفى مى‏کند، و نوعى شگفتى از همت‏هاى این اقوام در این پیشرفت‏هاى مادى در سیاق این آیات به چشم مى‏خورد؛ اما اکثار آنان در فساد را موجب ابتلا به عذاب الهى برمى‏شمارد.

    پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله نیز از پیشنهادهاى نوآورانه اصحاب استقبال و آنان را تشویق مى‏کرد. پیشنهاد مسلمانان براى حفر خندق در جریان جنگ احزاب به گونه‏اى نوآورى در جنگ‏هاى جزیره‏العرب بود و پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله از آن استقبال و آن را عملى کرد. نوآورى در عرصه فعالیت‏هاى فرهنگى نیز مورد اهتمام و تشویق حضرات معصومین علیهم‏السلام بود؛ بدین لحاظ، هشام‏بن حکم، پس از مناظره‏اش با عمروبن عبید و شیوه جالبى که در تبیین جایگاه امام در نظام هستى به کار برد، مورد تحسین و تشویق امام صادق علیه‏السلام قرار گرفت.

    نمونه‏هاى یاد شده حاکى از آن است که همواره باید به سوى کشف عرصه‏هاى نو و ناکاویده حرکت کرد و راه‏هاى مؤثرتر و نزدیک‏تر براى نیل به مقاصد مادى و معنوى را پویید. از این‏رو، تأکید بر نوآورى و شکوفایى، تأکیدى بسیار بجا و قابل عنایت است که نقش فراوانى در تسریع پیشرفت‏ها در عرصه‏هاى گوناگون مادى و معنوى دارد.

    نکته قابل توجه آنکه، براى نیل به نوآورى و شکوفایى نمى‏توان همواره تکیه بر تجربیات و تلاش‏هاى فردى داشت. انسان هر قدر هم توانمند باشد، در عین حال از مقدورات محدودى بهره‏مند خواهد بود؛ بدین ترتیب، بهره‏گیرى از تجربیات و معلومات و مقدورات دیگران نیز مى‏تواند عرصه‏هاى نو را براى انسان کشف کند.

    تاریخ را به عنوان چراغ راه آینده معرفى کرده‏اند. امیرالمؤمنین علیه‏السلام در توصیه خود به امام حسن مجتبى علیه‏السلام، بهره‏مندى از سرنوشت گذشتگان را معادل اندوختن تجربه حاصل از زیستن با آنان معرفى مى‏نماید. این بدان دلیل است که آسیب‏ها و نقاط ضعف یا نقاط قوت گذشتگان از خلال تأمّل و دقت و تیزنگرى در سرگذشت و فراز و نشیب حیات آنان به دست مى‏آید و چه بسا از این مسیر، راه‏هاى نارفته و ناگشوده براى فرد منکشف شود.

    با توجه به آنچه گذشت، یکى از بهترین توصیه‏هایى که براى عملى شدن جریان نوآورى و شکوفایى مى‏توان داشت این است که همواره در عرصه فعالیت‏هاى فردى و جمعى، مادى و معنوى باید آنچه پیش از این بر بشریت رفته توجه جدى و دقیق و عمیق داشت.

    دبیر گروه تاریخ

    شیوه ارجاع به این مقاله: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    (نویسنده تعیین نشده).(1387) سخن آغازین. فصلنامه معرفت، 17(6)، -

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    (نویسنده تعیین نشده)."سخن آغازین". فصلنامه معرفت، 17، 6، 1387، -

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    (نویسنده تعیین نشده).(1387) 'سخن آغازین'، فصلنامه معرفت، 17(6), pp. -

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    (نویسنده تعیین نشده). سخن آغازین. معرفت، 17, 1387؛ 17(6): -