Ma`rifat

پراگماتیسم که در فارسى به فلسفه اصالت عمل، عمل‏گرایى، مصلحت‏گرایى و سودمندى برگردان مى‏شود، بیانگر اندیشه‏اى است که در آستانه سده بیستم میلادى در آمریکا شکل گرفت. رویکرد فلسفى پراگماتیستى که نخستین بار توسط سندرس پرس (1878) مطرح و با نام ویلیام جیمز پیوند خورده، جان دیویى، هومز، روسکوپاند و دیگران آن را گسترش داده‏اند، به آرمان‏ها و تصورها هیچ اعتنایى ندارد و حقیقت را در آثار عملى آن مى‏جوید. این اندیشه در همه علوم انسانى از جمله در دانش حقوق پیامدهایى دارد. اعتماد افراطى بر حس و تجربه، عینیت حقیقت با مصلحت و تفسیر آن به منفعت، انکار حقایق عینى، نسبى‏گرایى و اومانیسم افراطى از مهم‏ترین پیامدهاى رویکرد پراگماتیستى است که در حقوق نیز چالش‏هایى اساسى فراهم مى‏آورد.