Ma`rifat

این مقاله به بررسى جایگاه تصوّر و تصدیق در ادراک خدا از دیدگاه علّامه طباطبائى مى‏پردازد. با نگاهى به سیر تطوّر ادلّه خداشناسى، به دست مى‏آید اکثر اشکالات در زمینه بحث از خدا، از نرسیدن به مدعا و تصوّر ناصحیح مسئله نشأت مى‏گیرد و نقد براهین خداشناسى در غرب نیز متأثر از همین موضوع است. علّامه طباطبائى ضمن تصریح و تأکید بر این نکته، و ضمن اعتقاد به اینکه وجود خدا و وجوب ازلى او، بدیهى اولى است و از برهان مستغنى است، سعى مى‏کند از همین نقطه با طرح صحیح مسئله، ادراک خدا را با فطرت به هم گره زده و از فطرى بودن علم حصولى و حضورى به خدا، سخن گوید. در این پژوهش، تلاش شده است بحث فطرت از زاویه وجودشناختى و معرفت‏شناختى و از منظر علّامه طباطبائى مورد تشریح قرار گیرد و به مدد توجه به فطرت از منظر معرفت‏شناختى، «حقانیت» و «معقولیت» باور به خدا مورد تحلیل و تبیین واقع گردد. ریشه‏یابى ادراک ناصواب خدا و طرح بحث فطرت از زاویه وجودشناختى و معرفت‏شناختى و تفکیک معرفت‏شناسانه حقانیت و معقولیت باور به خدا، از جمله نکات مورد توجه و مهم این نوشتار است.