Ma`rifat

«حق کار زنان» پس از انقلاب صنعتى و پیدایش کارخانه هاى نوین صنعتى، در صدر مباحث سیاسى و اجتماعى قرار گرفت و نگرش هاى متفاوتى نسبت به این موضوع پدیدار گشت. از یک سو، تأکید افراطى مکتب لیبرال ـ سرمایه دارى و جنبش فمینیستى بر حقوق زنان ـ از جمله حق کار آنان بدون توجه به دیگر زوایاى مسئله ـ یکى از مؤلّفه هاى مهم از هم پاشیدگى نهاد خانواده و خدشه دار کردن کرامت و حیثیت زن در غرب گردید، و از سوى دیگر، در شرق و برخى جوامع اسلامى، ب تأثیرپذیرى از عرف و آداب و رسوم نادرست و مغایر با عقل و شرع، در حق زنان اجحاف رواداشته شد. این همه در حالى است که حاکمیت هنجارهاى حقوقى و اخلاقى اسلام از جمله در زمینه اشتغال زنان، مى تواند نهاد خانواده و کرامت زنان ر حفظ نماید. در این نوشتار، سعى شده است مستندات فقهى ـ حقوقى جواز، شرایط و محدودیت هاى اشتغال زنان و نگرش کلى اسلام در این باره مورد بررسى قرار گیرد. اصل جواز اشتغال زنان مورد تأکید کتاب، سنّت و عقل است، اما در کنار آن، اذن شوهر به عنوان سرپرست خانواده، رعایت شرایط عمومى حضور زن در جامعه و رعایت کرامت زن، حیثیات زن و شوهر و مصالح خانواده از اهمّ شرایط جواز اشتغال زنان است. نگرش کلى اسلام آن است که زنان به مشاغلى روى آورند که متناسب با وضعیت روحى و جسمى شان باشد.