Pages:
25-36
Receive Date: 2025/10/15
Accept Date: 2025/10/15
Abstract:
One of the aspects of the Holy Quran's inimitability (i'jāz), emphasized by Quranic scholars since the era of its revelation, is its extraordinary eloquence and rhetorical power (i'jāz al-bayānī, or inimitability in expression). A doubt raised in this context concerns the existence of certain verses containing clear and self-evident (badīhī) matters. Just as complexity in speech contradicts this form of inimitability, explaining what is already obvious would also seem to be at odds with it. This article, aiming to address this doubt, has been written using a descriptive and analytical method. The research concludes that: Firstly, in rhetorical inimitability, the appropriateness of the speech to the status and situation of the listener and the environment determines the degree of its effectiveness. If the listener requires explanation, then clarifying an evident matter does not contradict inimitability in expression. Secondly, the instances where self-evidence is claimed fall into three categories: At times, there is a presumption of self-evidence, and the content of the verse is not as clear as claimed. At other times, stating an obvious point serves a wise objective, which justifies its mention and aligns with rhetorical inimitability. In some verses, stating an evident matter contains a specific rhetorical subtlety, which provides a rationale for its inclusion.
چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
Title :حکمت یادکرد بدیهیات در قرآن کریم
Abstract:
یکی از وجوه اعجاز قرآن کریم که از عصر نزول مورد تأکید قرآنپژوهان بوده، فصاحت و بلاغت خارقالعاده (اعجاز بیانی) آن است. یکی از شبهات در این رابطه، وجود برخی آیات حاوی مطالب روشن و واضح است؛ همانگونه که پیچیدگی در کلام با اعجاز بیانی منافات دارد، توضیح واضحات نیز منافی با این وجه اعجاز است. مقاله حاضر با هدف پاسخ به این شبهه و با روش توصیف و تحلیل آیات به نگارش درآمده و نتیجۀ پژوهش این است که اولاً در اعجاز بیانی، تناسب سخن با مقام و موقعیت شنونده و محیط، تعیینکننده مقدار رسایی آن است. اگر شنونده نیاز به توضیح داشته باشد توضیح امر واضح، منافاتی با اعجاز بیانی نخواهد داشت. ثانیاً، مواردی که ادعای بداهت شده در سه دسته جای میگیرند گاه پندار بداهت وجود دارد و محتوای آیه آنچنانکه ادعا میشود روشن نیست. گاه بیان مطلب واضح دارای هدف حکیمانه است که ذکر آن را معقول ساخته و متناسب با اعجاز بیانی است. برخی آیات نیز، بیان مطلب واضح دارای نکتهای بلاغی خاصی است که ذکر آن را معقول ساخته است.
References:
- قرآن کریم.
- ابنفارس، احمد بن زکریا (1387). معجم مقاییس اللغة. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
- ابنمنظور، محمد بن مکرم (بیتا). لسان العرب. بیروت: دارالفکر.
- ابومسلم اصفهانى، محمد بن بحر (2009م). موسوعة تفاسیر المعتزلة. بیروت: دار الکتب العلمیه.
- باقلانی، ابوبکر محمد بن طیب (1421ق). اعجاز القرآن. بیروت: دار الکتب العلمیه.
- بحرانی، هاشم (1415ق). البرهان فی تفسیر القرآن. قم: مؤسسة البعثة.
- بیضاوی، عبدالله بن عمر (1418ق). انوار التنزیل و أسرار التأویل. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
- جازم، علی و امین، مصطفی (1411ق). البلاغۀ الواضحه. قم: مؤسسة البعثة.
- جرجانى، عبدالقاهر بن عبدالرحمن (1422ق). دلائل الإعجاز فی علم المعانی. بیروت: دار الکتب العلمیه.
- جمعی از نویسندگان (بیتا). شبهات المشککین. بیجا: بینا.
- جوادی آملی، عبدالله (1384). تفسیر تسنیم. قم: اسراء.
- راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1412ق). مفردات الفاظ القرآن. بیروت: دار القلم.
- زمخشری، محمود بن عمر (1407ق). الکشاف. بیروت: دار الکتب العربی.
- سبحانی، جعفر (1421ق). مفاهیم القرآن. قم: مؤسسۀ امام صادق.
- سید قطب (1425ق). فی ظلال القرآن. بیروت: دار الشروق.
- سیوطی، عبدالرحمن بن ابىبکر (1421ق). الإتقان فی علوم القرآن. بیروت: دار الکتاب العربی.
- صنعانى، عبدالرزاق بن همام (1411ق). تفسیر القرآن العزیز المسمّى تفسیر عبدالرزاق. بیروت: دار المعرفة.
- طباطبائی، سیدمحمدحسین (1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات.
- طبرسی، فضل بن حسن (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
- طبری، علی بن ربن (1402ق). الدین و الدولۀ فی اثبات نبوة النبی. بیروت: دارالافاق الجدیده.
- طبری، محمد بن جریر (1412ق). جامع البیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دار المعرفة.
- طوسی، محمد بن حسن (بیتا). التبیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
- عیاشی، محمد بن مسعود (1380ق). التفسیر العیاشی. تهران: مکتبة العلمیة الاسلامیه.
- فخر رازی، محمد بن عمر (1420ق). التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب). بیروت: دار احیاء التراث العربی.
- قرطبی، محمد بن احمد (1364). الجامع لأحکام القرآن. تهران: ناصر خسرو.
- قمى، على بن ابراهیم (1363). تفسیر القمی. قم: دار الکتاب.
- مصطفوی، حسن (1368). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر و دیگران (1371). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الاسلامیه.
- هاشمی، سیداحمد (1381). جواهر البلاغۀ. قم: مرکز مدیریت حوزۀ علمیه.
Cite this article:
RIS
Mendeley
BibTeX
APA
MLA
HARVARD
VANCOUVER
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
soltani, Esmaeeil, , , Tashakori saleh, Abuzar.(2025) The Wisdom Behind the Mention of Self-Evident Truths in the Holy Quran. Marifat, 34(4), 25-36 https://doi.org/10.22034/marifat.2025.5001472
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
Esmaeeil soltani; ; Abuzar Tashakori saleh."The Wisdom Behind the Mention of Self-Evident Truths in the Holy Quran". Marifat, 34, 4, 2025, 25-36
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
soltani, E, , , Tashakori saleh, A.(2025) 'The Wisdom Behind the Mention of Self-Evident Truths in the Holy Quran', Marifat, 34(4), pp. 25-36
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
soltani, E, , , Tashakori saleh, A. The Wisdom Behind the Mention of Self-Evident Truths in the Holy Quran. Marifat, 2025; 34(4): 25-36