Ma`rifat

حضانت عبارت است از اقتدارى که قانون به منظور نگهدارى و تربیت اطفال تا زمان رسیدن به بلوغ و رشد، به پدر و مادر اعطا مى کند. به دلیل اهمیت حضانت در بعد تربیتى و تأثیرگذارى آن در آینده فرزند از یک سو و پرسش هاى فراوانى که در این باره وجود دارد از سوى دیگر، این پژوهش انجام شده است. در این پژوهش که به روش توصیفى ـ تحلیلى تدوین شده، این نتیجه به دست آمده که برخلاف مشهور فقهاى امامیه و مطابق با ماده 1169 (اصلاحى 1382) قانون مدنى، در صورت حیات والدین، حضانت کودک تا هفت سالگى به عهده مادر و بعد از آن به عهده پدر مى باشد و در این خصوص تفاوتى هم میان پسر و دختر نیست. اگر فقط یکى از آن دو زنده باشد، نسبت به سایر خویشاوندان در سرپرستى کودک اولویت دارد. در صورتى که هیچ یک از پدر و مادر زنده نباشند، حضانت به جدپدرى مى رسد و در صورت عدم وجود ولىّ، مسئولیت متوجه خویشاوندان به ترتیب تقدم در ارث برى مى شود.