در باب وظایف قرآن پژوهان، توجه به دو محور مهم الزامی است: محور نخست عبارت است از لزوم شناخت و بهره گیری از آثار قرآن پژوهان پیشین که در حد تلاش خود گوهرهایی از دریای معارف قرآن را به بشر عرضه کرده اند. محور دوم، تلاش برای استخراج گوهرهای ناشناخته و مستور قرآن است که تاکنون در دسترس قرار نگرفته است. این استخراج نیاز به زمینه ها و شرایطی دارد که افزون بر توانایی های علمی و نظرداشت حاصل عمر گذشتگان، عمل کردن و کاربست آموزه های قرآن از مهم ترین آنها به شمار می آید. برخی آیات و احادیث، بیانگر ارتباط علم و عمل می باشند. در این نوشتار، نمونه ای عینی از تأثیر عمل به آموزه های قرآن در درک عمیق آن بیان شده است.