معرفت

فلسفه دانش جست‏وجوى حقیقت و عامل بارورى اندیشه انسان و عنصر تعالى‏بخش حقیقت آدمى است. بدون تفکّر، فلسفه ورزیدن ادّعایى بیش نیست. پذیرش تقلیدى یک اندیشه یا انکار بى‏دلیل آن روشى فیلسوفانه نیست. تکرار سخن دیگران نیز، هرچند بسیار بزرگ باشند، فضیلتى فلسفى محسوب نمى‏شود. همتى سترگ و جسارتى سقراطى مى‏باید تا اندیشه‏هاى گفته و نوشته شده را فهمیده، به چالش کشیده و عالمانه قبول یا ردّ نمود و آن‏گاه سخنى نو، یا نگاهى نو، یا پاسخى نو براى پرسشى نو را بر انبوهى از یافته‏هاى گذشتگان افزود. آنچه گفته شد، سیره سلف صالح از متفکّران و فیلسوفان مسلمان بوده و گویا دیرزمانى است که بهاى کافى بدان داده نمى‏شود. انصاف را مراعات مى‏باید؛ هنوز نیز بزرگانى هستند که چنین کرده‏اند و مى‏کنند و چنین مى‏خواهند. اکنون بر ماست که چنین کنیم. مایى که اندیشه پا گذاشتن جاى پاى بزرگانى چون طباطبائى‏ها، مطهرى‏ها، جوادى‏ها و مصباح‏ها داریم. باید بس کرد از تکرار گفته‏هایى که گفته شده است! باید بس کرد از تکرار نوشته‏هایى که نوشته شده است! سخنى نو مى‏باید! نه آن‏گونه که برخى از روى درک نادرست، جهل، خود را تراوش عقل ناب مى‏نامند، بلکه با خون دل خوردن و یاد گرفتن، فهمیدن آنچه فیلسوفان پیشین گفته‏اند و نوشته‏اند؛ درک کردن مجهولات زمانه؛ و آن‏گاه پاسخى نو آغازیدن براى پرسش‏هاى نویى که کم نیستند. به امید آن روز!

دبیر گروه فلسفه