معرفت

سال بیست و هفتم ـ شماره 248 (ویژة کلام)

چکیده

این مقاله تفسیری است بر کلام امیرمؤمنان علی علیه السلام بر صفات شیعیان واقعی. از دیگر نشانه های مؤمنان، کوتاه بودن آرزو، نداشتن آرزوی طولانی و اندک بودن خطاها و لغزش ها و یاد مرگ می باشد. آرزو خودبه خود بد نیست، بلکه خوب و از نعمت های الهی محسوب می شود و اگر کسی در زندگی آرزو و آرمان نداشته باشد از فعالیت و تلاش بازمی ماند، اما اگر امید و آرزوی انسان معطوف به آخرت و سعادت ابدی انسان باشد، به مراتب ارزش آن از امید و آرزوی دنیوی بیشتر است. آرزوی نکوهیده، آرزوی دور و دراز و پیوستة دنیوی است که آسایش فرد را از او می گیرد و او را از تکالیف و وظایف دنیوی و کار خیر بازمی دارد.                                                    
آرزوهای دنیوی و معنوی با هدف حفظ عزت اسلام و سربلندی نظام اسلامی و برتری در برابر دشمنان مطلوب و مورد سفارش اسلام است. آنچه قائل است اینکه همه چیز در دنیا و لذایذ دنیوی خلاصه شود و دنیا اصالت داشته باشد و آخرت، موهوم! آنچه در بینش توحیدی مطرح است که دنیا مقدمه و زندگی دنیایی، سرای کوتاه بیش نیست. زندگی جاودانه و حقیقی، سرای آخرت است.

کلیدواژه ها: دنیا، آخرت، شیعه واقعی، آرزوهای طولانی، آخرت گرایی.