معرفت

علم امام، گستردگی و ویژگی های آن ازجمله مباحث چالشی در تاریخ کلام شیعه امامیه بوده و پاسخ های متعددی به مسئله علم امام، ازجمله عدم ضرورت دانش امام به دایرۀ غیب یا ضرورت این علم ارائه شده است. مسئلۀ مقاله حاضر، قلمرو علم امام و ویژگی های آن از دیدگاه مرحوم کراجکی است. هدف از پژوهش، پاسخ به این پرسش است که گستردگی دانش امام به دین تا چه حد بوده؟ و آیا قلمرو علم امام در دایرۀ امامت، شامل علوم غیبی نیز هست؟ پاسخ به این پرسش به روش توصیفی ـ تحلیلی ارائه شده است. کراجکی به عنوان یکی از متکلمان امامیه منتسب به مکتب بغداد با اتخاذ رویه ای میانه، به این مسئله با رویکرد پاسخ به شبهات پرداخته و پاسخ او به عنوان متکلم نزدیک به عصر حضور، مهم تلقی می شود. یافته های مقاله شامل بررسی ادله کراجکی در ضرورت کمال علمی امام به دین و علم امام به برخی نهان ها و امور غیبی با قید لا علی الدوام و با ویژگی های خاص چون علم شأنی و معصومانه است.