معرفت

در پژوهش حاضر بررسی نقش تزکیه در تعالی هویت دینی و علت غفلت از آن در مدارس مدنظر بوده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده که طی اجرای آن مشخص شد تزکیه نفوس یکی از رسالت‌های مدرسه و برنامه درسی است که در این میان مربی نقشی تعیین‌کننده دارد. مربی می‌تواند علاوه بر تعالیم مرتبط با جسم بر نفس هم متمرکز شود و اقدامات تربیتی مناسب آن را ارائه کند. نتیجه این اقدام شناخت جایگاه خلافت الهی، پاکی دل و درک، ایمان و ابراز عبودیت می‌باشد که والاترین مظهر هویت دینی انسان است. تزکیه با ایجاد پاکی، زمینه‌ساز تنظیم زندگی بر اساس عبودیت می‌شود یعنی کمک می‌کند بداند اصل وجود و تمام متعلقات آدمی از آنِ خداست و از خود هیچ ندارد. علی‌رغم این مهم، عللی مانند بی‌صلاحیتی مربی(ناآگاهی از مقصد، سستی در ادای وظیفه، اکتفا به ظاهر، بی‌توجهی به عمل، ضعف در خودسازی)، معماری و فضای تربیتی متعارض، محتواهای درسی نامناسب، استفاده کم از مبلغان دینی و ناموزونی در چینش متربیان وجود دارد که سبب غفلت می‌شود.